Хэдий гаргүй ч гэлээ сурагчдаа гэсэн чин сэтгэлтэй багш хөлөөрөө самбарт юм бичиж хичээлээ заадаг байна
Пара багш Басанти бол хөгжлийн бэрхшээлтэй байх нь шантрах зүйл биш мөн бусдад урам зориг өгөх нэг хэлбэр гэдгийг харуулдаг. Тэвчээр, тууштай байдал, авьяас чадвар, хичээнгүй байдлын ачаар бүх зүйл боломжтой гэдгийг тэр харуулдаг. Түүнийг бага байхад олон хүмүүс г.а.д.у.у.р.х.д.а.г байсан.
Гэсэн ч тэр үүнийг даван туулсан. Басантиг г.а.д.у.у.р.х.д.а.г байсан хүмүүс одоо түүнийг хараад гайхах байх. Түүнд гар байхгүй байсан тул сургуульд яваагүй. Ихэнх хүмүүс түүнийг юу ч бичиж чадахгүй байх гэж боддог байсан.
Энэ эргэлзээг үл харгалзан 6 нас хүрэхэд нь эцэг эх нь түүнийг гэрээр сургасан. Басанти маш их хүчин чармайлтаар хөлөөрөө бичиж сурсан. Энэ бол түүний амьдралын хамгийн том сорилтуудын нэгийг даван туулсан явдал байв. Басанти сурах эрэл хайгуулд их хичээнгүй байсан юм.
1993 онд тэрээр сургуулиа төгссөн. Үүний дараа гэрийнхээ эргэн тойронд амьдардаг хүүхдүүдэд Басанти хичээл зааж эхлэв. Басанти багынхаа мөрөөдлөө биелүүлж Родабандын дунд сургуульд багшладаг. Тэр өнөөг хүртэл самбар дээр бичихдээ хөлөө ашигладаг. Тэрээр гэрийн даалгавар болон шалгалтын хуудсыг хөлөөрөө шалгадаг.
Хөгжлийн бэрхшээлтэй хэдий ч Басанти маш их ачаалалтай байсан ч үүнийг даван туулдаг. Тэрээр гаргүй гэдгээ шалтаг болгодоггүй. Өмнө нь г.а.д.у.у.р.х.а.г.д.д.а.г байсан охин одоо гэр бүлээ тэжээж байна.
