Нэг их удалгүй ар нуруундаа г.а.л д.ү.р.э.л.з.ү.ү.л.э.н х.ү.үгээ тэврээд гарч ирэв. Гангаамаа х.ү.үдээ юм хэлэх гэсэн боловч хүмүүс түүнд зай завсар өгсөнгүй
Хаварын сүүл сарын отгон өдрийн мандах нарны дулаахан илчинд ш.ө.н.и.й.н х.ү.й.т.эн с.а.л.х.и, гол горхины ж.а.в.а.р.т х.а.й.р.а.г.д.а.н х.о.н.о.с.о.н б.и.е.э д.у.л.а.а.ц.у.у.л.а.н хэсэг зогслоо. Гангаамаа бүсгүй өдгөө 40-н настай бөгөөд өдий хүртэл н.ө.х.ө.р с.ү.ү.д.э.р.т г.а.р.а.а.г.ү.й яваа нэгэн.
Хааяахан у.у.ч.и.х.д.а.г түүний энэ байдлыг зарим нэгэн э.р.ч.ү.ү.д а.ш.и.г.л..а.ч.и.х.н.а. Гэхдээ Гангаамаа бүсгүйтэй олны н.ү.д.н..ээ.с д.а.лд буюу Туулын бургас хавиар л у.ч.р.а.н з.о.л.г.о.д.о.г байв. Бичиг үсэг м.э.дэ.х.г.ү.й.н дээр ө.ө.р.и.й.г.ө.ө ч и.л.э.р.х.и.й.л.ж чадахгүй тийм т.э.н.э.г бүсгүйтэй ямар хүн хамт байх вэ дээ.
Гэвч түүний т.у.р.ь.х.а.н с.а.й.х.а.н б.и.е.и.й.г э.д.л.э.н ж.а.р.г.а.х.ы.г. .х.ү.с.э.г.ч.и.д нэлээн их ажээ. Гангаамаа бүсгүй энэ ш.у.д.а.р.г.а б.у.с байдлыг н.а.р.и.й.н с.а.й.н мэдэхгүй ч тэгэх л ёстой мэт э.р.ч.ү.ү.д.и.й.н ү.г ү.й.л.д.л.и.й.г ч.и.м.э.э.г.ү.й.х.э.н д.а.г.а.н х.ү.л.ц.э.н.г.ү.й н.о.м.х.о.н жа.а.х.а.н а.м.ь.т.а.н шиг л байна.
Яг л нэг урьд өдрүүдэд тохиолддог ш.ө.н.и.й.н н.э.г.э.н х.ү.ч.и.р.х.и.й.л.э.л.э.э.с гэр лүгээ буцаж яваа нь энэ. Өглөөний мандах нарны и.л.ч нэн таатай санагдах тул байс хийгээд нар луу ширтэн зогсоно. Болдог бол нар луу н.и.с.ч.и.х.м.э.э.р санагдсан л байх.
Эсвэл нарыг хараад биширч бахархасан ч байж болох юм. Нарны өөдөөс нүдээ анивчин, анивчин инээмсэглэх нь түүнийг аз жаргалтай хатан, үзэсгэлэнт гүнж шиг харагдуулна. Даанч түүний энэ байдал тийм ч удаан үргэлжилсэнгүй. Гангаамаад гэр лүгээ яаран явах учир шалтгаан байжээ.
Шинэхэн баригдсан өнгө үзэмжтэйхэн байшингийн с.ү.р.д.э.м хашааны дэргэдүүр хэд хэдэн дууны үгийг хооронд нь х.о.л.ь.ж х.у.т.г.ан с.о.л.г.о.й.л.о.н алхахад түүний с.о.н.о.р.ы.г хаа нэгэн г.а.з.р.а.ас б.я.ц.х.а.н х.ү.ү.х.д.и.й.н у.й.л.а.г.н.а.х дуу чимээ т.а.т.а.ж о.р.х.и.л.о.о.
У.й.л.а.г.н.а.х чимээ рүү дөхөн дөхөн очиход с.ү.р.д.э.м том байшингийн гадна хашааны ү.ү.д.эн дээр ө.л.г.и.й.т.э.й б.я.ц.х.ан м.а.а.м.у.у ш.а.л.а.вч болгон дэ.в.с.с.э.н ү.с.л.эг ш.а.л.а.в.ч.и.н дээр байх нь тэр. Гангаамаа уг х.ү.ү.х.д.и.й.г аваад э.н.г.э.р.т.э.э наахад у.й.л.а.г.н.а.н байсан х.ү.ү.х.д.и.й.н дуу т.а.т.а.р.ч өөдөөс нь ү.н.э.г.ч.л.э.н ширтэхэд улам ч ихээр х.ү.ү.х.д.и.й.г э.н.г.э.р.т.э.э н.а.а.ж эргэн тойроноо ажин хараад харсан зүг рүүгээ хамаг ч.а.д.л.а.а.р.а.а х.а.р.а.йн г.ү.й.л.э.э.
Б.я.ц.х.а.н х.ү.ү.х.д.и.й.г ямар нэгэн а.ю.у.л.т а.р.а.а.т.а.н.а.а.с ав.р.а.н з.у.г.т.а.а.ж буй мэт э.р.г.э.ж х.а.р.а.л.г.ү.й х.у.р.д мэдэн г.ү.й.с.э.э.р гэрийнхээ хаалгаар нарны туяа цацруулан орж ирээд зүүн талын орон дээр х.ү.ү.х.д.и.й.г т.а.в.и.х.ад 70 гаруй насыг з.о.о.г.л.о.н х.э.в.т.э.р.т х.э.в.т.э.х аав нь болж буй бүхнийг гайхаж б.а.л.м.а.г.д.а.н харахаас өөрийг ү.л х.и.й.ж чадна.
Гангаамааг хар багаас нь өсгөж ирсэн аав нь өдгөө х.э.в.т.эр.т байхаас гадна х.э.л я.р.и.а.н.ы д.о.г.о.л.д.о.л.т.о.й болсон билээ. Энэ хорвоод я.а.х гэж и.р.с.э.н.э.э өдий болтол о.й.л.г.о.о.г.үй яваа Гангаамаа аавыгаа харин ч нэг хэн бүхнээс илүүтэй ихээр сайн а.с.а.р.д.а.г.
Өглөө босоод хамгийн эхэнд хийдэг ажил нь зуухандаа г.а.л н.о.ц.о.о.н гэрээ дулаацуулж ө.в.ч.т.э.й аавдаа хоол ундыг нь хийж өгнө. Яг л тэр зарчимаар зуухандаа хэдэн мод хийн г.а.л а.с.а.а.х цаас хайн яваад өлгийтэй бяцхан жаалын э.н.г.э.р.т байх хэдэн хуудас цаасыг гарган ирж эргүүлж тойруулан үзэж байгаад г.а.л. н.о.ц.о.о.ж орхилоо.
-Миний охин болохгүй. Наад захиаг чинь унших ёстой шүү дээ гэж аав нь дотроо х.а.л.а.г.л.ан бодож хий баахан л э.э.р.ч м.у.у.р.а.н о.р.и.л.о.х.о.д Гангаамаа бодож санасан зүйлгүй аав руугаа зөөлхөн инээмсэглэл илгээж:
-Ааваа ойлголоо доо. Охин нь одоохон хоол хийчихье та тэвчээртэйхэн хүлээж бай л даа. Яах гэж ингэж м.у.у.х.а.й о.р.и.л.д.о.г юм гэсээр тогоо шанагатайгаа з.у.у.р.а.л.д.а.в.
Өлгийтэй бяцхан х.ү.ү.х.э.д у.й.л.а.г.н.а.х.а.д Гангаамаа гүйн очиж ө.л.г.и.й.г з.а.д.л.а.н өөрийн м.э.э.м.э.э х.ө.х.ү.ү.л.э.х нь тэр. Х.ү.ү шу.н.а.л.т.а.й гэгч х.ө.х.ө.н хэсэгтээ чимээг.ү.й боллоо. Гангаамаа х.ү.ү.гээс огт хараа салгахгүй байс хийгээд бөөцийлөн ү.н.с.э.х нь өөрийгөө эх хүн болсон мэт баярлан догдлоно.
Бяцхан х.ү.ү.гийн аманд сүү орохгүй байх тул Гангаамаагийн хоосон х.ө.х.ө.ө.с мурилзан дахиад л у.й.л.а.г.н.а.л.а.а. Энэ удаа бүүр ч ихээр ч.а.р.л.ан у.й.л.а.х.а.д Гангаамаа тэрүүхэндээ с.а.н.д.ч.и.н юу хийхээ эс мэдэн холхисоор.
Аав нь гараа дээш өргөн нүд амаараа дохин байж өлгийнөөс з.ү.ү.г.д.э.н байх сүүтэй угжыг заана. Даанч Гангаамаа юу ч ойлгохгүй өөрийн ч.и.н.р.э.н х.о.р.с.о.х х.ө.х.н.и.й т.о.л.г.о.й.г.о.о э.м.т.р.э.н суухдаа тэндээс с.ү.ү гарчихаасай гэсэн г.о.р.ь.д.л.о.г.и.й.н харц тээгээстэй.
Х.ү.ү у.й.л.с.а.а.р.. Гангаамаа х.ү.ү.г э.н.г.э.р.т.э.э т.э.в.р.эн гэрийг тойрон алхсаар. Байс хийгээд сүүгүй хоосон х.ө.х.ө.ө. ам.л.у.у.л.в.ал х.ү.ү буцаан .т.ү.л.х.э.н гаргаж у.й.л.а.г.н.а.с.а..а.р.
-Миний х.ү.ү ө.в.д.с.ө.н юм уу? Ээж нь х.ү.үгээ одоо яах вэ? Миний х..ү.ү ч.и.м.э.э.г.ү.й л дээ. Ээжийнхээ м.э.э.м.и.й.г х.ө.х.ө.ө.ч дээ миний үр гээд бяцхан үртэй ярилцан байхдаа түүний нүднээс н.у.л.и.м.с зогсолтгүй у.р.с.а.ж байлаа.
Х.ү.ү.хэд у.й.л.с.а.н.д.а.а болоод э.х.э.р т.а.т.а.н э.э.н.э.г.ш.и.ж дуу нь бүдгэрээд ирэхийн алдад орон дээр задлаад орхисон өлгийнөөс з.ү.ү.г.д.э.э.с.т.э.й байх угжыг аваад а.м.л.у.у.л.л.а.а.
Еэ бурхан минь. Хувь тавилан бяцхан х.ү.үг харж үзжээ. Х.ү.ү хүссэн зүйлээ э.д.э.л.ж у.й.л.а.г.н.а.х.а.а болиход Гангаамаа ч мөн адил баярлаж х.ү.й.т.э.н х.ө.л.с.ө.ө ш.у.в.т.р.а.н уртаар сан.а.а алдлаа.
Охиноо учирыг олоод хаанаас ю.м о.л.ж ирсэн х.ү.үхдэд сүү а.м.с.у.у.лж чадсанд аав нь юунаас ч илүүтэй ихээр баярлаж тэдэн лүү бахархал дүүрэн харц илгээж хэвтэнэ.
Чимээгүйхэн гэртээ дүнсийж сууцгаадаг аав охин 2-т гэр дүүрэн аз жаргал, баяр баясал бэлэглэж бяцхан х.ү.үхэд ирсэн нь тэдний амьдралыг бага ч болов утга учир болоод тэмүүлэлтэй болгох нь тэр.
Гангаамаа үе үе а.р.х.и. у.у.д.а.г байсан бол х.ү.үтэй болсоноос хойш тийм зү.й.л о.г.т х.э.р.э.г.л.э.с.э.н.г.ү.й. Бас гадуур хонох бүү хэл х.ү.үдээ а.м.л.у.у.л.а.х сүүнд явахдаа хүртэл үрдээ х.о.р.г.о.д.о.н г.а.д.а.г.ш.и.л.ж а.м.ь.с.г.а.а.г.а.а ч д.а.р.а.х сөхөөгүй хүн г.ү.й.ж ирдэг сэн.
Том жижиг 2 хүнийг ээлж дараалан х.у.у.р.а.й.л.а.н.а. .Ө.в.ч.т.эй аавынхаа ш.э.э.с б.а.а.с.ы.г олон жил цэвэрлэж х.у.у.р.а.й.лж ирсэн Гангаамаад бяцхан х.ү.үхдийг х.у.у.р.а.й.л.а.х асуудал биш байлаа.
Хувь тавилан их сонин шүү. Гангаамаагийн а.с.р.а.н байх том жижиг хүмүүс бүгд л бантан иднэ. Өөрөө ч бантан хийх дуртай. Тэднийг зэрэгцүүлэн хэвтүүлээд хаана хэзээ үзсэн нь мэдэгдэхгүй ямар нэгэн киноны талаар тэдэнд ярьж өгөнгөө өөрөө тэр яриандаа инээж баясаж бас г.о.м.д.о.ж т.у.н.и.р.х.а.ж үе үехэн сэтгэлээсээ у.й.л.н.а гээч.
Бас хааяахан тэр 2-ыг б.а.а.с ш.э.э.с нь д.и.й.л.д.э.х..гүй нь гэж з.а.г.н.а.н.а. Ганц л ярьдаг хүн нь Гангаамаа тул түүнийг чимээгүй болоход өнөөх 2-т ч мөн адил таагүй байдаг бололтой. Гэрээр дүүрэн у.й.л.а.а.н о.р.и.л.о.о.н болно. Гангаамаа тэднийг ээлжлэн та.й.т.г.а.р.у.у.л..на.
Тэдний амьдрал ийм маягаар өрнөсөөр нэгэн зун, нэгэн намарыг элээж өвөл цагтай учран золголоо. Х.ү.ү хөл дээрээ тэнтэр тунтархан алхдаг болов. Х.ү.үг мөлхөж эхлэхэд аав охин 2 баярлан догдолж өхөөрдөн инээмсэглэж баясал дүүрэн өдрийг өнгөрөөсөн.
Харин одоо ийнхүү алхахад баярлан догдолохдоо тэдний нүдэнд н.у.л.и.м.с х.у.р.г.а.н байсан юм. Магадгүй энэ нь бяцхан үртэйгээ э.л.э.г бүтэн хамтдаа жарган байх с.ү.ү.л.ч.и.й.н мөч байсныг мэдэрсэн ч байж болох юм.
Х.ү.үг у.н.а.ж т.у.с.а.н алхаж байхад гэрийн задгай тооноор анхны цас том томоор ширхэглэн тэдний дээрээс у.н.а.л.а.а. Бяцхан х.ү.үд сонирхолтой байсан бололтой харцаа үл салгаж ядан ширтэнэ. Гэвч түүний харан байсан гоёмсог үзэгдлийг Гангаамаа яаран гарч гэрийн өрхөө татсанаар дуусгавар болов.
-Ааваа гадаа цас ороод хүйтрэх нь дээ. Охин нь яваад тооно б.ө.г.л.ө.х юм аваад ирье. Та х.ү.үг маань сайн харж байгаарай гээд бяцхан үрээ аавынхаа хэвтэж буй орноос у.я.а.д г.а.л.а.а дахин нэг сайн а.с.а.а.в.. Х.а.л.у.у.н з.у.у.х руу о.р.у.у.л.ч.и.х.г.ү.й гэсэндээ х.ү.үгийн х.ө.д.ө.л.г.ө.ө.н.и.й.г. х.о.р.и.г.л.о.н. у.я.д.а.г Монгол уламжлалыг Гангаамаа хаанаас хэнээс сурж мэдсэнийг бурхан л мэдэх байх.
Үс нь энд тэндээ х.а.л.з.а.р.а.н өнгө үзэмж м.у.у.т.а.й.х.ан нэхий бололтой зүйлээ нөмрөн гарах гэтэл түүний хойноос:
-Ган… г.а.н.г.. ааа.. гангаааа гэх сонсогдлоо. Эргээд хартал бяцхан х.ү.ү анх удаа өөрийг нь тэгэж дуудах нь тэр. Гангаамаа итгэж ядан х.ү.ү дээрээ очоод ө.в.д.ө.г.л.ө.н суугаад:
-Миний х..ү.ү дахиад хэлээч. Ааваа х.ү.ү намайг дуудаж байна гээд бүгд л дахиад л н.ул.и.м.с дүүрэн инээмсэглэн догдолно. Х.ү.ү үнэхээр түүнийг нэрээр нь дуудаж хү.з.ү.ү.г.э..эр нь т.э.в.р.э.н явуулахгүй хэсэг саатуулав.
-Миний х.ү.ү ээж нь удахгүй ирнэ. Удахгүй ээ гээд баярлаж догдолсон сэтгэлийн жигүүр дэлгэн гэрээс гарч одлоо.
Д.ү.р.э.л.з.э.н а.с.а.х г.а.л.ы.г тойрон хэсэг хүмүүс бөөгнөрөн яана аа ийнээ, яах вэ, х.ү.үхэд у.й.л.а.а.д байна ш дээ, г.а.л к.о.м.а.н.д дуудсан юм уу, ямар уддаг юм бэ, б..у.р.х.ан минь, ээ х.а.й.р.х.а.н минь гэх хүмүүсийн дуу тодрон сонсогдсоор Гангаамаа ш.а.т.а.ж буй гэрийнхээ дэргэд хэдийнээ иржээ.
-Миний х.ү.ү миний х.ү..ү гэсээр д.ү.р.э.л.з.э.н а.с.а.х г.а.л руу с.у.м мэт ш.у.р.г.а.а.д орлоо. Нэг их удалгүй ар нуруундаа г.а.л д.ү.р.э.л.з.ү.ү.л.э.н х.ү.үгээ тэ.в.р.э.э.д гарч ирэв. Хүмүүс түүнээс х.ү.үхдийг аван б.ү.ч.л.э.э. Гангаамаа х.ү.ү.дээ юм хэлэх гэсэн боловч хүмүүс түүнд зай завсар өгсөнгүй. Шүдэнз орох төдийхөн зайгаар х.ү.ү.гийнхээ харцтай харц т.у.л.а.х.а.д х.ү.ү нь:
-Ээжээ баярлалаа гэх шиг харц илгээхэд зөрүүлж Гангаамаа:
-Ээж нь х.ү.үдээ хайртай шүү гээд өнөөх д.ү.р.э.л.з.э.н а.с.а.х г.а.л руу эргэн орлоо.
Даана ч тэр их г.а.л.а.а.с Гангаамаа аавтайгаа хамт гарч и.р.э.л.г.ү.й. тэндээ ү.ү.р.д н.о.й.р.с.л.о.о.
20-н жилийн дараа…
Санчир х.ү.ү дээд сургуулиа төгсөөд гарч ирэхэд түүнийг хэн ч угтсангүй. Хамт төгссөн ангийн х.ү.үхдүүд энд тэнд гэр бүл ах дүү хамаатан садантайгаа баяраа хуваалцан аз жаргал баяр баясалтайхан байна.
Угаасаа ийм зүйл болохыг мэдэж байсан болохоор Санчирт х.ү.н.д.э.э.р т.у.с.а.а.г.ү.й нь мэдээж. Түүний хувьд Эрдэнэт рүү урилгаар орж буй ажилдаа л анхаарал хандуулж байв. 7 хоногийн дараа Эрдэнэт явна.
Эрдэнэт явах өдөр нь хаварын сүүл сарын отгон өдөр таарч байлаа. Мандах наран Санчир х.ү.үг дулаахан илчээрээ угтах болов уу???
1-р хэсэг төгсөв.